เราไปอ่านเจอมาจากห้องแป้งที่พันทิปค่ะ
ก็เลยเอามาบอกบุญสาว ๆ บ้านเรานะคะ
ช่วย ๆ กันนะคะ และอนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยค่ะ

ขออนุญาติก๊อบข้อความบางส่วนจากของคุณ "กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย" มาบอกรายละเอียด

ส่วนเพิ่มเติมนั้น คลิกดูในกระทู้เลยนะคะ

วันอาทิตย์ไปทำบุญที่วัดโบสถ์วรดิษฐ์ จ.อ่างทองมาค่ะ ที่วัดนั้นเลี้ยงเด็กกำพร้าไว้400กว่าคน มีทั้งผู้ชายและผู้หญิง ก่อนหน้าโทรไปถามคนรับสายบอกว่าของที่ขาดแคลนคือข้าวสาร อาหารแห้ง รองมาอยากได้สมุดดินสอ และอื่นๆตามแต่จะศรัทธา ให้อะไรก็เอาหมดค่ะ

เรากับเพื่อนเลยคิดบริจาคข้าวสารแต่น้ำหนักมากเลยขับรถไปหาซื้อเอาแถวนั้น แล้วเจอร้านขายส่งไม่ไกลจากวัดก็แวะซื้อข้าวสาร1กระสอบ1400บาท(คนขายแนะนำให้ซื้อแบบนี้) ป้าเจ้าของร้านเขียนแผนที่ไปวัดให้ค่ะ แล้วก็สอบถามเด็กที่ขายของ ทราบว่าในวัดมีเด็กผู้หญิงด้วย เราเลยซื้อผ้าอนามัย2แพ็คใหญ่ แพ็คแบบเค้าขายส่งกันน่ะค่ะ

พอมาถึงวัดก็คุยกับท่านเจ้าอาวาสนิดหน่อย แล้วก็ให้คนพาไปดูเด็ก เราเดินไปดูตรงโรงนอนแออัดมากเลยเจ้า T-T เข้าไปในโรงนอนเด็กผู้หญิงแล้วไล่เพื่อน(ผู้ชาย)ออกไปก่อน ชิ้ว ๆ ๆ เราก็พยายามถามว่ามีเด็กกี่คน ต้องการอะไรเพิ่มเติมไหม น้องๆเค้าบอกว่ามีเด็กที่ถึงวัยประจำเดือน80กว่าคน ผ้าอนามัยไม่พอใช้เลยต้องซื้อกันเอง ฟังแล้วดูธรรมดานะคะซื้อผ้าอนามัยกันเองใครก็ซื้อกันเองเน้อ แต่ถ้าเห็นโรงนอนแล้วคำว่า "ซื้อกันเอง" เนี่ย คงเป็นอะไรที่ลำบากมากๆเลยค่ะ T-T เราอยากถ่ายรูปมาให้ดูมากแต่เกรงใจน้องเค้าเพราะแค่ไปถามก็ดูน้องๆอายกันมากแล้ว ถามว่าชุดชั้นในมือสองต้องการไหม เด็กก็บอกเอาค่ะ พูดคุยเสร็จก็เดินออกมาเจอเพื่อน

เพื่อนบอกว่าเด็กน่ารักไม่ส่งเสียงหนวกหูหรือทะเลาะกันเลย



สิ่งที่ต้องการสำหรับเด็กผู้หญิงที่เราไปถามมา แล้วไม่ค่อยมีคนบริจาค อยากให้สาวสวยโต๊ะแป้งช่วยกันบริจาคหน่อยค่ะ
1. ผ้าอนามัย ซื้อแบบยกแพ็คใหญ่จะถูกกว่าซื้อปลีกมาก
2. กางเกงใน ขอเป็นของใหม่ก็ดีนะคะ
3. บราเซียร์ อันนี้มือสองก็ได้ค่ะ

ที่อยู่จัดส่งทางไปรษณีย์ (แนะนำให้ส่งแบบพัสดุธรรมดาถูกดีค่ะ)
วัดโบสถ์วรดิษฐ์
210/ค ต.ป่าโมก อ.ป่าโมก อ่างทอง 14130

เบอร์โทร 035-661134 มือถือ086-1345003 แฟกซ์035-623356

เลขบัญชีวัดโบสถ์วรดิษฐ์ กสิกรไทยสาขาป่าโมก
ออมทรัพย์ 1822-113-644

http://www.pantip.com/cafe/woman/topic/Q6859344/Q6859344.html

ป้าหนู............... แม่พระ.................

จัดให้เลยป้า ส่งตามที่อยู่ป่าวละ ;)

พวกเรา คนสวย ชอบทำบุญอยู่แล้ว ไม่ต้องชาติหน้า

ชาตินี้จะได้งามยิ่งขึ้นเนอะป้า..........

[SIZE="2"]ส่งไปเรียบร้อยแล้วคร๊า อ่านใจในห้องแป้งเหมือนกัน คริคริ:p

เคยได้ Forward E-mail มาค่ะ วันนั้นอ่านแล้ว รู้สึกสงสารมาก ออกไปโอนเงินบริจาคเลย
ว่าจะบริจาก ผ้าอนามัย และของใช้เด็กสาว ๆ เพราะเค้าขาดแคลน
มีน้ำใจกับเพื่อนร่วมโลก ทำบุญ ทำทาน ประเสริฐที่สุดแล้วค่ะ
ขออนุโมทนาให้กับคนใจบุญทุกท่านด้วยค่ะ

รับทราบคะ

อยากทำบุญ ต้อนรับกินเจ ^^

ขอบคุณมากค่ะ ที่นำข่าวมาฝาก ไว้จะซื้อของส่งไป (พระท่านจะได้ไม่ลำบาก) หรือไม่ก็โอนเงินไปอ่ะค่ะ

มิน่าสาวๆ ห้องนี้สวยๆ กันทุกคน (ขอเกาะกระโปรงสวยด้วยคนนะคะ 555)

อนุโมทนาสาธุด้วยคนค่ะ

___________________________
แค่คิดดีทำดี ก็สุขใจ

บริจาคบ้างดีกว่าๆๆๆๆ

ขอบคุณที่ส่งข่าวจ้า เดี๋ยวจะส่งของไปบริจาคบ้างค่ะ

อนุโมทนาบุญกับเพื่อนๆทุกคนด้วยนะคะ

สงสัยว่าทำไมวัดนี้จึงมีเด็กกำพร้ามากมายขนาดนี้

เด็กๆพวกนี้มาจากที่ไหน หรือคนอ่างทองทอดทิ้งลูกกัน

มากมายขนาดนี้เลยหรอคะ ดูหน้าตาเด็กๆก็น่ารักๆทุกคน

ไม่เหมือนเด็กที่ถูกทอดทิ้งเลย เหมือนพ่อแม่เอามาฝากเลี้ยง

ให้เรียนหนังสือ โรงเรียนประจำ อะไรประมาณนี้

มาเพิ่มเติมให้นะคะ เห็นด้วยว่าเด็ก ๆ น่ารักทุกคนเลย
เป็นเหมือนกันทุกวัดที่รับอุปการะ พอมีก็แห่กันมาจากทุกสารทิศ
เหมือนวัดพระบาทน้ำพุน่ะค่ะ ถ้าจำได้ เฮ้อ....

จากเวปกระปุกนะคะhttp://hilight.kapook.com/view/25206
เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ภาพประกอบจากมหา'ลัยชีวิต

"ของเหลือจากคนเมืองอันมีจะกิน เป็นสิ่งมีค่าเหลือหลายสำหรับเด็กที่ไม่เคยได้ใช้ "เงิน" แม้แต่บาทเดียว . . ." คำพูดนี้กลั่นออกมาจากปากของ "พระครูวุฒิธรรมาทร" เจ้าอาวาสวัดโบสถ์วรดิตถ์ วัดแห่งหนึ่งใน อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง …

ในขณะที่ทุกคนเข้าวัดเพื่อทำบุญหรือหาที่พึ่งทางใจ แต่ ณ วัดป่าโมก วัดเล็กๆ ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จัก กลับเป็นสถานที่ชุบเลี้ยงเด็กอีกหลายร้อยชีวิต พวกเขาคิดว่า "วัด" คือบ้านที่ให้ชีวิตพวกเขา ให้แหล่งพักพิงอันยิ่งใหญ่ที่สุดที่คนไร้ญาติ ขาดคนเหลียวแล และคนจนเช่นพวกเขาจะได้รับ

หลวงพ่อพระครูวุฒิธรรมาทร เจ้าอาวาสวัดโบสถ์วรดิตถ์ เล่าถึงความเป็นมาของวัดว่า เมื่อประมาณ 30 ปี ที่แล้ว พวกทหารพรานนำเด็กกว่า 30 คนมาฝากให้ท่านเจ้าอาวาสรูปก่อนดูแล ส่งเงินให้เดือนละ 500 บาท เด็กๆ ที่นำมาฝากส่วนใหญ่เป็นเด็กกำพร้า เพราะพ่อแม่เป็นพวกคอมมิวนิวส์ หลังพ่อแม่ถูกฆ่า ถูกกวาดล้างก็มาขอพึ่งพาอาศัยใบบุญวัดเพื่อให้มีชีวิตอยู่รอด

"ต่อมาชาวเขาทางภาคเหนือที่มีฐานะยากจนรู้เรื่องก็ส่งลูกๆ มาให้ทางวัดดูแลอีก เขาบอกว่าอย่างน้อยก็ยังดีกว่าอดตายอยู่บนเขา และก็มีมาอีกเรื่อยๆ เกือบทุกจังหวัด จนถึงปัจจุบันก็กลายเป็นกว่า 400 คนแล้ว ก็ต้องดูแลกันไป จำชื่อได้บ้างไม่ได้บ้าง ดื้อบ้างซนบ้าง แต่อาตมาก็ดูแล ไม่ให้ทะเลาะกัน ถ้าทะเลาะกันจะไม่ถามเลยว่าใครผิดใครถูก จะตีทั้งคู่ เด็กๆ เขาก็ซนตามประสาเด็กๆ" หลวงพ่อกล่าว พร้อมด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ที่แฝงไว้ซึ่งความเมตตาต่อเด็กๆ

พร้อมกันนี้ท่านยังบอกอีกว่า ทางวัดก็มีโรงเรียนให้เด็กๆ ได้เรียนหนังสือ เป็นโรงเรียนประจำแต่ก็เป็นไปตามอัตภาพที่จะทำได้ มีตั้งแต่ชั้นระดับอนุบาลจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 6 แต่เด็กเป็นร้อยคนดูแลเด็กก็ต้องไปบิณฑบาตรข้าวของเครื่องเรียนต่างๆ เพื่อนำมาให้เด็กๆ เขาใช้ ส่วนครูที่สอนหนังสืออยู่ที่นี่ก็เป็นระบบกึ่งข้าราชการ มีเงินเดือนมีสวัสดิการให้จากภาครัฐ แต่เงินเดือนจะไม่ขึ้น ที่เขาเสียสละมาอยู่กับเด็กๆ ก็เพราะรัก

"ทุกวันนี้หลวงพ่อไม่เคยมีปัญหาอะไร มีแต่ทุกข์ ขนาดเป็นพระก็ยังมีทุกข์ ทุกข์ที่ว่ากลัวจะมีไม่พอเลี้ยงเขา จะอยู่กันไปตลอดได้อย่างไร บางคนเรียนจบก็กลับมาช่วย บางคนก็ไม่กล้ามา เขาคงละอายใจตัวเองที่ยังช่วยวัดไม่ได้ เพราะในแต่ละเดือนภาระค่าใช้จ่ายของทางวัด เฉพาะค่าไฟก็ไม่น้อยไปกว่า 3 หมื่นบาท รายได้ก็มาจากการบริจาค ส่วนใหญ่ก็ต้องไปขอบิณฑบาตรเอาปัจจัยบ้าง และของที่บริจาคจะเป็นจำพวกข้าวสารอาหารแห้ง แต่บางทีข้าวสารไม่พอ วัดก็ไปขอหยิบยืมมาจากโรงสี พอมีผ้าป่ากฐินมาวัดก็เอาเงินไปใช้เขา ถ้าไม่มีหรือไม่พอเขาก็ไม่ทวงทางวัด ก็ถือว่าเป็นการทำบุญไป" หลวงพ่อ กล่าว

... ในขณะที่หลายคนเกิดมาบนกองเงินกองทอง เรียนบ้างเล่นบ้างตามประสา ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยตามสมัยนิยม แต่ในวัดเล็กๆ แห่งนี้ยังมีเด็กอีกหลายร้อยชีวิตที่ไม่เคยได้สัมผัส "เงิน" ที่กลายเป็นปัจจัยในการดำรงชีวิต หรือไม่มีเสื้อผ้าใหม่ๆ ดีๆ สวมใส่

"ของเก่ามันเก่าที่บ้าน แต่กับเด็กๆ ที่เขาไร้โอกาสมันก็เป็นของใหม่สำหรับเขา แต่ส่วนใหญ่เด็กๆ เค้าก็ดีใจ เราเคยบอกกับเด็กๆ ว่าถ้าไม่มีคนช่วยก็ต้องต่างคนต่างไป เพราะญาติโยมที่มาก็ไม่เยอะมาก แต่แค่เงินทำบุญหาได้เดือนชนเดือนก็พอใจแล้ว ไม่ได้หวังอะไรมาก ส่วนใหญ่คนที่มาบริจาคเค้ามาเอง มาแบบปากต่อปาก วัดไม่เคยออกไปโฆษณาทางไหน ของบริจาคอยากจะบริจาคเสื้อผ้า ของเล่น อะไรก็เอามาบริจาคได้ อาหารแห้ง ถ้าเหลือใช้ไม่รู้จะทิ้งที่ไหน ก็เอามาได้"

เรียกได้ว่า ทุกคำพูด ทุกลมหายใจเข้าออกของหลวงพ่อพระครูวุฒิธรรมาทร จะคิดคำนึงถึงปากท้องของชีวิตน้อยๆ ที่ต้องเลี้ยงดูอยู่เสมอ

"การกินเป็นสิ่งสำคัญต้องมาก่อนอย่างอื่น เด็กๆ ต้องกินแล้วค่อยร่ำเรียน ยังไงก็ต้องให้เค้ามีกิน ถึงจะไม่ดีตาม แต่ก็ต้องได้กิน ทุกวันนี้กลัวอย่างเดียวคือวันข้างหน้าจะมีไม่พอให้เค้ากินเค้าใช้" หลวงพ่อ กล่าวความทุกข์ที่เป็นกังวลใจ พร้อมๆ กับฝากถึงคนที่มีโอกาสว่า "กว่าพ่อแม่จะเลี้ยงมาได้ กว่าจะเติบโตมาเป็นคนได้ มันสุดแสนจะยากลำบาก ยังมีชีวิตก็ยังมีโอกาส อย่าไปคิดสั้นชีวิตมันยังต้องต่อสู้กันต่อไป"

บางสิ่งบางอย่างคนที่มีเพียบพร้อมอาจจะมองเป็นเพียงแค่เศษขยะ เป็นของเหลือกินเหลือใช้ แต่ในทางตรงกันข้าม สิ่งของเหล่านั้นอาจจะช่วยประทังชีวิตเล็กๆ ให้อยู่ต่อข้ามพ้นไปในอีกวัน ... สำหรับท่านที่อยากบริจาคช่วยเหลือวัดโบสถ์วรดิตถ์ สามารถโอนเงินเข้าบัญชีชื่อวัดโบสถ์วรดิตถ์โดยพระครูวุฒิธรรมาทร ธนาคารกสิกรไทย สาขาป่าโมก บัญชีออมทรัพย์ 182-2-11-364-4 หรือต้องการบริจาคสิ่งของก็สามารถบริจาคได้ที่วัดโบสถ์วรดิตถ์ อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง โดยตรงค่ะ

ด้วยความสงสัยเราไปหาข้อมูลมาแล้ว

เค๊าว่าเริ่มแรกมีทหารพรานเอาเด็กชาวเขา

มาฝากหลวงพ่อเลี้ยง แล้วด้วยปากต่อปาก

ก็เลยมีตามมาอีก หลังๆจะเป็นคนไทยที่พ่อแม่

มีฐานะยากจน ไม่สามารถส่งเสียให้ลูกเรียนได้

ก็เอามาฝากวัด มาจากหลายหลายจังหวัดเลยค่ะ

ตอนนี้เรียนจบปริญญาไปก็หลายคนแล้ว

ด้วยชื่อเสียงนี้ทำให้มีพ่อแม่ส่งลูกมาอยู่วัดเพียบ

[size=8]......สงสารน้องๆ.....

" เช้าวันพุธ ที่ 27 กุมภาพันธ์ 2551 วันที่เหล่าเยาวชนวัดโบสถ์ทั้งสามจะได้เข้ารับพระราชทานปริญญาบัตรจาก สมเด็จพระบรมโอรสาธิราชฯ สยามกุฏราชกุมาร ชาวฉือจี้ซึ่งให้การดูแลเยาวชนวัดโบสถ์มาอย่างต่อเนื่อง เฉกเช่นแม่ดูแลลูก สร้างความรู้สึกผูกพันเฉกเช่นเป็นคนในครอบครัว ต่างออกเดินทางมายังสวนอัมพร สถานที่จัดพิธีพระราชทานปริญญาบัตรเพื่อร่วมแสดงความยินดีในโอกาสที่พวกเขาประสบความสำเร็จทางการศึกษา ทุกคนต่างสีหน้ายิ้มแย้มเบิกบาน ร่วมกันถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึกกันอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย
หลังจากถ่ายรูปกันอยู่พักใหญ่ เนื่องจากเยาวชนวัดโบสถ์ต่างก็ต้องตื่นขึ้นมาเตรียมตัวเพื่อเข้าร่วมพิธีพระราชทานปริญญาบัตรกันตั้งแต่เช้าตรู่ จึงยังไม่มีใครได้รับประทานอาหารเช้า ชาวฉือจี้ตระหนักและเป็นห่วงเยาวชนวัดโบสถ์จึงได้เตรียมขนมและของว่างไปให้พวกเขา
คุณพ่อคุณแม่ของธนพงษ์ กล่าวว่าเนื่องจากฐานะทางบ้านค่อนข้างลำบาก ไม่สามารถส่งเสียให้ลูกเรียนหนังสือในระดับสูงๆ ได้ แต่เพื่ออนาคตของลูกจึงปรึกษาและตัดสินใจส่งลูกมาอาศัยอยู่ที่วัดโบสถ์วรดิษฐ์ตั้งแต่ลูกอายุเพียง 9 ขวบ นานครั้งครอบครัวจึงจะได้กลับมาอยู่พร้อมหน้ากัน และเมื่อลูกศึกษาถึงระดับมหาวิทยาลัย การได้รับทุนการศึกษาจากชาวฉือจี้ ได้ช่วยสร้างสรรค์อนาคตทางการศึกษาของลูกอย่างต่อเนื่อง จนเมื่อเห็นความสำเร็จของลูกในวันนี้ ครอบครัวรู้สึกภูมิใจและยินดีเป็นอย่างยิ่ง ขอขอบพระคุณในความช่วยเหลือของพระครูวุฒิธรรมากร เจ้าอาวาสวัดโบสถ์วรดิษฐ์และชาวฉือจี้ทุกท่าน
คุณแม่ และครอบครัวของพิสิษฎิ์ กล่าวว่า ถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากชาวฉือจี้และพระครูวุฒิธรรมากรคงไม่สามารถก้าวมาถึงจุดนี้ได้ ขอขอบพระคุณอีกครั้งสำหรับความช่วยเหลือของทุกคน ครอบครัวและเพื่อนๆของชาลิสา เอ่ยว่าทุนการศึกษาจากฉือจี้เป็นส่วนสำคัญที่ช่วยบางเบาภาระด้านค่าใช้จ่ายทางการศึกษาของครอบครัวของเธอ หากไม่ได้รับความช่วยเหลือทางส่วนนี้ อาจจะไม่มีชาลิสาในวันนี้ ทั้งนี้เพราะฐานะทางบ้านค่อนข้างลำบาก โชคดีที่ได้รับโอกาสจากฉือจี้ทำให้ประสบความสำเร็จทางการศึกษา"

ขออนุโมธนาสาธุด้วยค่ะ พีเคจะบริจาคช่วยเหลือน้องๆนะค่ะ เมื่อบริจาคแล้วทางวัดเค้าจะเช็คตลอดหรือป่าวค่ะ กลัวตกหล่นนะค่ะ

ขอบคุณคุณหนูที่เอาบุญมาแบ่งบันกันค่ะ
เคยโอนไปทำบุญแล้วทีนึง แต่เห็นทู้แล้วก็เหมือนกับมีคนบอกบุญอีกครั้ง
เดี๋ยวหาของไปบริจาคดีกว่า
อนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะคะ

อ่าน แล้ว น่าสงสารมากเลยค่ะ

จะช่วยบริจาคค่ะ