เมื่อวานไปส่งกระเป๋ามาค่ะ
บ้านตุ้งอยู่บางกรวย
ไปส่งของที่ BTS อ่อนนุช
ไม่มีมัดจำ คุยกันเมื่อวันพฤหัส
กระเป๋า catch fake แล้วก่อนลง
(ใบนี้เพื่อนซื้อมาจาก sbn ได้ไม่เกินเดือน ยังไม่ได้หิ้วเลย
และไม่ใช้เลยฝากตุ้งลงขาย ใบนี้แม่ค้าคนก่อนส่งมาให้ที่บ้านตุ้ง)
และเพื่อนมาฝากตุ้งขายต่อ)
ปัญหา 1. ลูกค้าอยากขอเงินคืน 1,000 บาท >.<
ใบนี้ลูกค้าบอกว่า มีตำหนิรอยปากกาด้วยนะ พูดง่ายๆคือมีตำหนิมากกว่าที่ลงไว้
(ใบนี้มีตำหนิ 2 ที่ที่ตุ้งเห็นคือมีจุดไฝ 1 อันและมีคราบขาวๆ จากเจ้าของเดิม)
ซึ่งย้อนไปดูในกระทู้ได้ว่าลงรูปแบบไหน ตุ้งยังไม่ได้ลบนะคะ
และไม่เหมือนกับของที่เค้าเคยมี ก็รอว่าถ่ายรูปลงให้ดูหรือเอาตรวจสอบก็ได้
ลูกค้าบอกว่า nvf momo mm ใบนี้แปลกๆ ( Made in USA)

ตุ้งเลยบอกว่าจะโทรถามเพื่อนก่อนว่าเค้าจะยังไง (ปวดหัวเรยตรู) งานเข้าเพราะเราไม่เห็นรอยนั้นเหมือนกัน
และถือวิสาสะลดให้ขาดทุนไป 500 บาทก็เสี่ยงโดนเพื่อนด่าพอแล้ว
เจ้าของยังไม่รู้ (เจ้แกอยากติดต่อไม่ได้ดีนัก) ตุ้งเองอยากขายเพราะขี้เกียจรับโทรศัพท์แล้ว
ส่วนตัวเห็นว่าไม่มากเกินไป ถ้าอยากขายก็ต้องยอมค่าเสื่อมตรงนี้ (ใช่ป่ะคะ)
ตุ้งไม่ได้อะไรซักกะบาท เสียเงินค่ารถ3 ต่อไปส่งของให้เพื่อนด้วยซ้้ำ

ที่มีเรื่องติดใจลูกค้าคือ ของมีตำหนิมากกว่าที่ลงไว้ คือรอยปากกา ที่สายด้านข้าง
(ตรงไหนไม่รู้ รอรูปจากลูกค้าอยู่ค่ะ)
และตอนนัดรับ ตุ้งไม่ได้ตื้ดบัตรออกไป
คือยืนคุยกันตรงยามด้านข้างช่องแลกเหรียญที่เป็นทางเดินสำหรับคนมีสัมภาระกับคนท้อง
และตอนที่เจอกันรั้วมันเปิดอยู่ด้วยค่ะ แล้วพี่ยามเค้าค่อยมาปิดทีหลัง

ลูกค้าบอกว่า เค้าไม่ทันได้ใช้เวลาดูเพราะเราไม่ได้ออกไปหาเค้า
แต่สิทธิทุกอย่างยกให้ลูกค้าตรวจอยู่แล้วค่ะ ตัวไม่ได้ข้ามไป แต่ของข้ามไปให้ค่ะ
แต่ว่าเมื่อวานคือ พอเจอกัน ก็เอาของออกจากถุงกระดาษ ถุงผ้า
ยื่นข้ามไปให้เค้าดู ของก็อยู่ในมือลูกค้า ไม่ได้กั๊กอะไรตรงไหน คือมันแค่รั้วกั้นแค่ คืบเดียว ตุ้งก็ยินพิงรั้วอยู่
ตุ้งเองก็ต้องไว้ใจลูกค้าว่าจะไม่เอากระเป๋าวิ่งหนีไปใชไหมคะ เราก็ใจใจอ่ะ
ลูกค้าก็ยังถามว่า ตำหนิอะไรที่ลงไว้อยู่ตรงไหนบ้าง ก็ชี้ให้ดู พลิกกระเป๋าดูกันตรงนั้น
ก็ยืนคุยกันอยู่สัก 5-10 นาที
เค้าก็ยื่นกระเป๋ากลับมา เดินไปกดเงินมาให้
ตุ้งไม่ได้เร่งรัดอะไรเลย หลายครั้งส่งของก็คุยกันแบบนี้
(ลูกค้าบางท่านน่ารักมากบอก น้องไม่ต้องออกมา อยู่ประตูไหนคะ อะไรทำนองนี้ด้วยซ้ำ
คุยไปคุยมา ไปนั่งกินหนมกันต่อก็มี)

ตุ้งแถมเอาเบอร์เพื่อนเจ้าของกระเป๋าให้เค้าไปด้วย
เพื่อเค้าจะได้สบายใจว่าเราขายราคานี้จริง ไม่มีอะไรผิดไปจากนี้
อยากให้เค้าสบายใจว่าไม่ได้บวกหรือไม่ได้ค่าอะไรเลยเพื่อนฝากขาย
เพื่อนไม่ได้อยู๋กรุงเทพและไม่มี acnt ใน sbn แต่อยากได้ lv ใช้บ้าง ก็เท่านั้น
ใบนี้ catch fake แล้วก่อนลงขาย

หลังจากส่งของไป 15 นาที ตุ้งอยู่ใน bts ขากลับมาแล้ว
คุณลูกค้าเค้าก็ยังโทรมาคุยเรื่องร้านขายของมือสองอยู๋เลยแล้วก็วางไป
คือรับทุกสายอ่ะค่ะไม่เคยหนีหรือปิดบังอะไร
ถ้าเจอตำหนิตอนนั้นยังพอรับได้ค่ะ

ข้อเสนอของตุ้งคือ ถ้าจะขอคืนเงินขอโทรถามเพื่อนก่อนว่าเค้าจะคืนมั้ย 1,000 บาท
และถ้าไม่คืนเงิน ลูกค้าจะคืนของ ตุ้งก็ขอว่างั้นขอค่ารถไปกลับ + ค่าเสียเวลา
1,000 บาท เหมือนนัดรับแล้วยึดมัดจำกันไป
เพราะตอนนัดรับ อยากดูนานแค่ไหนก็ได้ไม่ว่า
ใช้เวลาให้คุ้มเพราะเราไปส่งของเองตัวเป็นๆ
รูปก็ลงหลายรูปเชียวและระหว่างนี้อยากดูอะไรเพิ่มก็ถามได้ตลอด
เพราะลูกค้า cf วันพฤ นัดรับกันวันเสาร์
มีเวลาตั้งสองสามวัน แต่พอมีตำหนิตรงนี้หลุดไปตุ้งก็ไม่สบายใจนิดนึง
กลัวเขาจะหาว่าเราไปหลอกเขาอ่ะนะ
ยังไงขอบคุณนะคะที่ช่วยเสนอความเห็นเคสนี้ค่ะ
อยู่ตรงกลาง ปวดหัวจี๊ด แต่วันนี้ก็ไปบริจาคของและช่วยเค้าแพคของมาค่ะ
สนุกมาก คุณป้าท่านนึงใส่เสื้อสีแดง ขับเบนส์สีแดงเอาของมาบริจาคที่พรรคปชป.
บรรยากาศดีมาก คนไทยปรองดอง ปรบมือเฮฮากันน่าดู